Ooit had ik mij voorgenomen.... maar ja...

Ooit had ik mij voorgenomen om een paar dingen niet meer te doen:

1. Gordijnen naaien. Hoop gedoe met grote lappen stof, moeilijk recht te krijgen, niet leuk,
2. Naaien in opdracht. Ik naai wel eens voor anderen, maar dan als cadeautje, als ik daar zin in heb. Mensen beseffen vaak niet hoeveel werk het is en denken dat ik het er wel even tussendoor doe. En het is tenslotte mijn hobby. Alleen kom ik aan die hobby sowieso al weinig toe.
3. Naaien met voile. Het glijdt alle kanten op, werkt niet fijn, rafelt. Gedoe is 't.

Maar ja... Toen kwam mijn lieve buurmeisje van 6. Met twee heel lange voile gordijnen. Papa had een nieuw bed voor haar gemaakt, en daar zouden gordijntjes voor, maar die waren veeeeeeeeeeeel te lang. Dus of ik die alsjeblieft wat korter wilde maken. En tja, wat doe je dan, als buurvrouw die de naaimachine altijd klaar heeft staan? Dan zeg je toch, ondanks voornemen 1, 2 en 3, dat je dat wel wil doen.

Nou is het wel zo dat ik nog steeds een beetje tegen dit klusje opzag. Eerst mocht ik een schattig jurkje naaien voor een nog kleiner meisje, want dat had ik eerder bedacht. Maar toen ik naar het Stoffenspektakel in Apeldoorn ging woensdag, had ik wel die gordijntjes in mijn achterhoofd, Die moesten af voor de schaar in de nieuwe stoffen ging, anders zou ik het blijven uitstellen.

En dus knipte ik gisteren dapper een stuk van de gordijnen af, zette er een keurig zoompje in en kwam tot de conclusie dat voornemen 1 2 en 3 eigenlijk een beetje onzin waren in dit geval. Het was een werkje van niks en de stof werkte prima mee. 

En toen had ik van die lange afgeknipte lappen over.... En daar heb ik, niet in opdracht, maar als cadeautje voor het buurmeisje en haar zusje, nog wat leuks mee gedaan. 

(en mijn eigen meiden waren zo lief om even voor model te spelen, wat met name voor een dochter van 14 eigenlijk best sportief is)is)