Blij ei

Een uurtje geleden had ik een BOOS kind. Een kind dat eerst schreeuwde dat het toch niet ging lukken, en dat vervolgens met haar rug naar mij toe en haar armen over elkaar een klompje ikwilniet stond te wezen.
Toegegeven: het tijdstip voor dit knutselwerkje was misschien iets minder handig gekozen: net wakker was ze, nog niet eens ontbeten, haren nog in de nachtstand. Maar ze werd wel enthousiast toen ik het liet zien.
Van de week op school had ze een ei gemaakt met vlechtstroken, als cadeautje voor de bejaarden in het verzorgingshuis waar ze gisteren paasliedjes gingen zingen. De eieren werden in grote dankbaarheid in ontvangst genomen.

Ooit, ik vermoed op de PABO, heb ik gevlochten met cadeaulintjes. Een uitdagend werkje, zeker op de vroege ochtend. Maar het resultaat is leuk, en bovendien hadden we nog wat versieringen nodig voor in de paastakken. En dochter was enthousiast. In het begin. Een heleboel plakvingers, opkrullende lintjes en hm's en NOU's later stond ze dus met haar rug naar me toe.
Ik was ook met een ei bezig en ging stug door, zo nu en dan ook zuchtend en pff'end, want ook ik hd last van opkrullende lintjes en plakvingers. Het klompje ikwilniet werd zachter en ging iets anders doen. En mijn ei werd wel erg leuk. Dus toen ik even later voorstelde om het samen nog eens te proberen, zat ze eigenlijk al heel snel weer naast me. Verder prutsend, en samen grinnikend om wat er niet meteen lukte, maar wat we toch nog een keer probeerden.

Nu heb ik 3 blije eieren twee in de paastak, en eentje die er trots naar staat te kijken. Want dit was ECHT moeilijk, maar het is lekker toch gelukt!