De phoenix in mijn tuin

Van de planten in mijn tuin is de buddleja een van mijn favorieten.

Ooit, toen hij nog een babybuddleja was en wij hier net woonden, is hij bij ons gekomen, als een van de eerste belangrijke bewoners van onze niet zo heel grote tuin. We gaven hem een mooi plekje, in een hoekje vlakbij het raam, dan konden we hem van binnen ook goed zien.

We hebben het hele jaar door lol van de buddleja. Natuurlijk als 'ie bloeit, en vol zit met vlinders, hommels, bijen, zweefvliegen en ander klein grut. De vlinders zitten meestal buiten bereik van de camera, maar ze zijn er wel. Tot laat in de herfst hebben we de mooie dieppaarse kaarsen voor het raam hangen, en zoemt en gonst het dat het een lieve lust is.
Als hij uitgebloeid is en de winter komt, wordt de buddleja van vlinderstruik een mezenstruik, mussenstruik, roodborstjesstruik, vinkenstruik. Vanuit de warme huiskamer zien we hoe allerlei vogels zich tegoed doen aan het voer dat wij strategisch, in het zicht, maar toch beschut, hebben opgehangen.

Vleermuisje in de dop?

En vorig jaar zelfs... een muizenstruik. Een klein muisje had ontdekt dat er lekkere hapjes in de buddleja hingen en klom behendig langs de dunne takken omhoog. Zich niet bewust van het feit dat hij vlak voor ons raam zat, deed hij zich tegoed aan het voer. Dat het vogelvoer was interesseerde hem niet. Of misschien hoopte hij dat hij vleugeltjes kreeg en als vleermuis naar het muizenbal kon.

Elk jaar moet de buddleja drastisch gesnoeid worden, in het vroege voorjaar. De precieze timing daarvoor is altijd lastig te bepalen.Twee weken terug had ik het bijna gedaan. Een paar dagen mooi weer en je denkt meteen dat het lente is, ik wel tenminste, ik was er aan toe. Een blik op Buienradar zei me dat ik beter nog even kon wachten. Het zou nog koud worden, en ach, die arme vogeltjes, wat zouden die zonder onze voerstruik moeten?
Maar gisteren is het er toch van gekomen. Het is maart inmiddels, de weerman vindt dat het al voorjaar is, hoewel de voorjaarsvakantie deze week meer op herfstvakantie leek.

Elk jaar vind ik het een beetje spannend. Want de takken, die al weer vol zitten met bladknoppen, worden bijna met de grond gelijk gemaakt. Er blijft niets over dan een woud van stammetjes en afgeknipte takken. Maar ik weet dat het goed komt. Net zoals vorig jaar zal ook nu de vlinderstruik weer als een phoenix herrijzen. Uit de stammetjes zullen weer nieuwe takken omhoog komen, waar blaadjes en knoppen aankomen, en waar uiteindelijk weer prachtige dieppaarse bloemen uit tevoorschijn schieten, waar vlinders op afkomen, en hommels, en bijen, zweefvliegen en ander klein grut.
En voorlopig geniet ik van het licht in de kamer, en van het uitzicht op de tuin, waarin krokusjes, sneeuwklokjes, anemonen en narcissen al snappen dat het voorjaar is begonnen.

Maar het snoeien van de buddleja heeft nog een gevolg.... Als de vlinderstruik gekortwiekt is, volgt er een klus die ik maanden met een goeie smoes (ik kan er echt niet bij!) voor me uit heb kunnen schuiven: ramen lappen. Ik heb het maar meteen gedaan. Nu de binnenkant nog....