Dan maar niet!

"Ik ga met kameleonjongetje spelen!"

Ellobellomeisje zegt het al als we onze jas aantrekken om op weg te gaan naar gym. 
Zou kameleonjongetje dat ook al weten? vraag ik mij af. 

Het is een wonderlijk koppel, dat ik nog niet veel samen heb zien optrekken. Feit is dat kameleonjongetje ondanks zijn onvoorspelbare karakter mateloos populair is bij zowel de meeste jongens als vrijwel alle meisjes van de klas.

"Wat leuk. Gaan jullie bij hem spelen of bij jou?"
" Bij mij, en ik weet al wat we gaan doen!"

Het is even stil, terwijl we verderlopen door het heksenbosje, waar de kinderen straks op de terugweg geen spookgeluiden meer mogen maken. Te eng. Ook na het heksenbosje blijft het stil.

Dan kan ik mijn nieuwsgierigheid niet meer bedwingen. 

"Nou, wat gaan jullie doen?"
"Ik ga kameleonjongetje make-uppen met mijn echte meisjesmake-up. Ik heb ook rode lippenstift" 

Ik zie een vermakelijk tafereeltje voor me: Ellobellomeisje, zich uitlevend op een stoerlief gezicht dat onder normale omstandigheden al binnen enkele seconden kan veranderen van zonnestraal naar donderwolk en van orkaan naar zomerbriesje. Een hachelijke onderneming lijkt het me. 

"Denk je dat kameleonjongetje dat ook leuk vindt?" vraag ik voorzichtig. 

"Maar je kunt het er gewoon weer afwassen!" 
Ja, dat scheelt wel, dat is zo. Ik hoop in ieder geval dat er foto's gemaakt worden. Da's leuk voor later.

Als ik met ellobello- en 't andere meisje bij de gymzaal aankom staat kameleonjongetje al te trappelen. Het is me direct duidelijk dat deze date met wederzijdse instemming in gang is gezet. Samen lopen ze naar binnen, samen kijken ze wat er klaar staat in de gymzaal, naast elkaar luisteren ze naar de gymjuf, samen spelen ze airhockey en achter elkaar maken ze capriolen op de trampoline.

Wil kameleonjongetje normaal gesproken nog wel eens moeite hebben met het stoppen van de gymles, voor zijn gevoel veel te vroeg, en met de kleedkamer, naar zijn zin veel te druk, vandaag staat hij binnen de kortste keren te wachten tot de rest klaar is, om hand in hand met ellobellomeisje in feeststemming terug te lopen naar school. 

Ook bij het spelen en werken binnen en buiten zitten ze aan elkaar vastgeplakt. Samen bij de lichtbak, samen in de huishoek...

"Juf, wij moeten plassen!"
"Allebei tegelijk? Da's toevallig" 
"Ja, we moeten allebei HEEL nodig! ECHT" 
"Er zijn twee van die ehm... hokjes hoor juf", voegt Ellobellomeisje er ten overvloede aan toe.

"Nou, vooruit, voor deze ene keer, maar heel snel weer terug!"

Dat zijn ze, snel terug. Zo snel terug dat ik betwijfel of ze die twee beschikbare hokjes van binnen hebben gezien. Maar vooruit, ze hebben woord gehouden, dus wat zal ik moeilijk doen?

Een half uurtje later, daar zijn ze weer. 

"Juf, wij moeten plassen!"

"Alweer tegelijk? Dat is wel HEEL toevallig. Het mocht zonet voor deze ene keer, maar niet nog een keer. Je mag gaan, maar om de beurt."

"Maar wij moeten allebei!"

"Om de beurt!"

"Maar we moeten allebei heeeeeel erg nodig!" Om zijn woorden kracht bij te zetten knijpt hij zijn benen tegen elkaar. Ellobellomeisje knikt. Wat hij zegt. 

"Toch vind ik het niet goed. Om de beurt. Eerst mag kameleonjongetje en dan mag ellobellomeisje."

Even is hij uit het veld geslagen. 

Dan herpakt hij zichzelf. Hij kijkt me met felle priemoogjes aan en bijt me toe: 

"Nou, DAN maar niet!" Resoluut draait hij zich om en terwijl hij terugloopt naar zijn werk roept hij nog achterom: "Samen, of helemaal niet!", ellobellomeisje in verwarring achterlatend. Ze trekt haar schouders op en sloft achter hem aan.

Nog geen 10 minuten later staat kamelonjongetje weer voor mijn neus, alleen. 

"Juf ik moet echt heelheelheel nodig naar de wc!" 

Hij heeft maar een halve knik nodig en daar gaat 'ie, dan maar niet samen...