De weg terug

"Kijk daar is water."
"Ja, maar nu is het ijs"
"Ik durf daar wil in hoor, als het gewoon water is. Maar dat kan niet want dan word ik opgevreten door de krokodillen en dan ben ik helemaal dood"
"Dan moest je dat maar niet doen he?"

Nee, we blijven netjes op het paadje en zorgen dat we niet in het vijvertje met de krokodillen belanden, ook al is het nu bevroren. Want je weet maar nooit.

Ik loop gezellig keuvelend met een klein opvallend groepje kleuters van school naar de gymzaal. We zijn als eerste aan de beurt en de meeste kinderen worden bij de gymzaal gebracht, maar vier kleuters lopen elke week met mij mee. Drie ervan hebben fluorescerende hesjes aan, want een vierde hesje hebben we niet. Soms lopen we te zingen (a pee cee die ee en jee, ha ie kee paa ellobello wee), maar meestal kletsen we over wat we zien, over het pretpark waar een Ellobellomeisje geweest is, de zwemles van Hobbeljochie of over het broertje van Zachtgenietkleuter.

Als we bijna bij de gymzaal zijn, lopen we over een stoep langs een strookje grasveld waar duidelijk ook veel huisdieren hun dagelijkse rondje lopen met hun baasjes. Nee Ellobellomeisje, we gaan niet in het gras lopen, want daar ligt veel te veel hondenpoep.

"Ik weet waarom honden poepen!" Zachtgenietkleuter heeft hier kennelijk een studie van gemaakt. "Nou, vertel eens, waarom poepen honden?" "Nou, als ze dan de weg kwijt zijn, dan kunnen ze gewoon de poep volgen en dan komen ze wel weer thuis!" Ik moet toegeven, dit is nieuwe kennis voor mij.

De gymles verloopt vrolijk. De gymjuf heeft wel zes verschillende activiteiten klaargezet en we verdelen de klas in kleine groepjes. We balanceren, mikken ballen uit een kerstboom, mikken versieringen in een kerstboom en schommelen op de arrenslee. En we versieren de kerstman, of een levende kerstboom. Telkens wordt er heen en weer gerend om touwen, hoepels, pittenzakken en ringen om een kind te hangen, steeds mooier. 

"Juf! Mogen we jou versieren?" Blond pretoogje, Grote Vrolijkerd en Rustigtoekijkventje komen naar me toe gerend. Ik voel er wel voor vandaag, versierd worden. Met een beetje hulp van de gymjuf, want mijn hoofd is natuurlijk wel erg hoog en vrij onbereikbaar voor een kleuter, versieren ze me zoals ik nog nooit versierd ben.

Het slaat nogal een gat in mijn dag, mijn enige dag met de kleuters, zo'n gymles. Maar ik geniet er ook ontzettend van. Ik zie hoe kleine vent met donkere ogen, die in de klas best onzeker kan zijn, in de gymzaal tot bloei komt. Mikken, springen, balanceren, met zijn lenige, handige lijf is hij de grootste en stoerste klasgenoten de baas. Ik zie hoe Nietmeerzominimeisje grote hoogtes en smalle randjes eng vindt, maar spelletjes wonderlijk snel doorziet, en vooral hoe leuk alle kleuters de gymlessen vinden.

En na de gym lopen we met de hele groep terug naar school. Toch handig, zo'n stoep langs een poepveldje, kunnen we in ieder geval niet verdwalen...