Een halve donkergroene engel

" Juf! Kerst gaat niet door!"

Midden in de drukte van de inloop staat hij met grote ogen vol ongeloof voor me. "Mijn vader zei dat!" voegde hij er nog aan toe. Wat vaders zeggen is meestal waar, dat is maar zo geen Facebook. 

"Maak je geen zorgen vent, ik zal het zo uitleggen." 

Even later in de kring kom ik terug op het kerstfeest. "Zonet hoorde ik van een vader die dacht dat Kerst niet doorgaat. Dat snap ik wel, want het gaat wel een beetje anders dan we hadden bedacht. Gisteravond hebben we gehoord dat alle basisscholen in Nederland volgende week dicht zijn, alle kinderen zijn een week eerder vrij. En volgende week woensdag zouden we het kerstfeest vieren, dat kan nu natuurlijk niet." Nee, dat snappen ze, dat kan niet. Als we niet op school zijn, kunnen we ook niet samen Kerst vieren. 

"Maar natuurlijk gaan we het niet zomaar overslaan! We hebben de klas versierd, en liedjes geoefend en we vinden het heel fijn om samen feest te vieren. Dus we gaan toch het kerstfeest vieren. Niet volgende week, maar morgen!" In de kring zie ik knikkende koppies. Gelukkig, het gaat door. Niet iedereen weet al precies waar het over gaat. Sommige kinderen zijn pas op school, en hebben nog weinig meegemaakt, maar feest klinkt goed en samen is gezellig.

We oefenen de liedjes nog een keer en storten ons daarna op de kerstknutsels. We maken een stal. We meten hoe groot de muren en het dak moeten worden en knippen en plakken die met stroken. De kerstfiguren worden gekleurd of zelf getekend en uitgeknipt en in en boven de stal geplakt. Het wordt prachtig. 

Klein eigenwijsmeisje heeft niet zoveel zin vandaag. Na een poging tot algehele weigering gaat ze toch overstag. Ze kleurt Jozef... donkergroen. Maria.... donkergroen. Baby Jezus in de kribbe... donkergroen. de engel... inderdaad. "Wat moet ik nu doen?" Nu uitknippen.  "Wat moet ik nu doen?" Plak de stal maar op het grote blauwe papier. 

Als ik even later bij eigenwijsmeisje kom kijken ligt haar stal nog los op het papier. Doe er maar lijm op, dan kun je 'm opplakken. O ja, lijm. Niet veel later voelt de stal aan als een soort waterbed. Als je links duwt, beweegt het rechts mee. "De volgende keer mag je wel wat minder lijm gebruiken." Ze kijkt me meewarig aan. Hoezo dan, hij zit toch vast? "Wat moet ik nu doen?" De muren, het moet gezegd, die meet ze keurig af met de strook en staan even later mooi rechtop. "Wat moet ik nu doen?" "Nu ga je meten hoe groot het dak moet worden, kijk maar wat de andere kinderen gisteren al gedaan hebben." Ik wijs naar de afgemaakte stallen die al aan de schuifdeur hangen en doe voor hoe ze kan meten bij haar stal. Eigenwijsmeisje knikt. Even later hangt er een plat dak ergens boven haar stal.  

"Waar is je engel?" Ze kijkt me aan, haar hoofd schuin, maar zegt niets. "Waar is jouw engel gebleven?" vraag ik nog een keer. "Wat is een engel?" Ah, ja, als je dat niet weet is het ook lastig om 'm te vinden. "Da's die met die vleugeltjes." Zeg ik, met mijn armen flapperend. Eigenwijsmeisje flappert mee. "Oooo, die!" Ze gaat op zoek en even later zweeft er een wit stukje papier bovenaan op het papier. Nee, dat is niet de engel. De engel had je gekleurd. Ik ga zelf maar even zoeken en vind een halve groene engel. We plakken hem op het stukje wit. Prachtig, met echte vleugeltjes. "Ben ik nu klaar juf?" "Ja, kind, nu ben je klaar. Knap gedaan"

Een knutselles is niet alleen knutselen, maar ook meetkunde, woordenschat, motoriek,begrijpend luisteren, doorzetten (ook van de juf), concentreren en organiseren. Zoveel tegelijk, geen wonder dat je er moe van wordt. 

Aan het eind van de middag, de kinderen zijn naar huis en de vergadering is al afgelopen, hang ik de tekeningen op. De lijm is inmiddels zover opgedroogd dat de stal ook in verticale positie wel blijft

hangen.  In een stal knielen Jozef en Maria naast hun kind dat in de kribbe ligt, de engel vliegt boven in de stal. Boven een andere stal hangt een stralende ster. Ergens hangt nog een doorgeknipte engel, maar dan wel met beide stukken aan elkaar. 

In de laatste stal ligt inmiddels ook een kind. Eerst hadden Jozef en Maria met z'n tweetjes een beetje voor zich uit staan kijken. Toen ik de maker van dit moois vroeg wie ze was vergeten wist ze zelf eigenlijk al wel dat baby Jezus ontbrak. Ik vond baby Jezus nogal essentieel voor het verhaal, maar daar waren de meningen wat over verdeeld. Toch lag hij even later tussen Jozef en Maria in een nogal onduidelijk uitgevoerde kribbe.

Er hangen al heel wat stallen in de klas. En we hebben en kerstboom met prachtige slingers, en zelfgemaakte sterren. Morgen gaan de lichtjes aan en zullen de liedjes gezongen worden. We vertellen het verhaal van Kerst en eten en drinken samen. Niet zoals we bedacht hadden, maar het gaat wel door. Want samen vieren, dat is belangrijk.