Balansdag

Ik had het ze al verteld: de dag was een beetje anders dan anders. Het zijn geen grote veranderingen, maar het is toch fijn om het even te weten. De gymles wordt vandaag niet gegeven door de gymmeester, maar door de stagiaire. Ze heeft leuke dingen bedacht: mikken, en tikken, en balanceren, op een hindernisbaan. 

"Makkie!" Ja, dat denk je, dat dat een makkie is. Maar het is toch best lastig, en bovendien heel leuk. Over een touw, over de stapstenen en over plaatjes van handen en voeten. Waar een hand staat, moet je hand ook op de grond, en waar een voet staat... precies! We balanceren en wiebelen over de hindernisbaan heen. Als je klaar bent nog een rondje, en nog een. Na 5 rondjes is het nog steeds leuk, geslaagde gymles dus.

In de klas is het gezellig. We hebben een nieuw thema, herfst in het kabouterbos, en in de kabouterhoek zijn een paar kabouters met puntmutsen herfstschatten aan het sorteren. Kastanjes bij kastanjes, eikels bij eikels, beukennootjes bij beukennootjes. Je kunt er maar druk mee wezen.

Als ik omkijk, zie ik... ja, wat zie ik eigenlijk? Ik schiet in de lach en maak een foto. Nu Maarikwildatmeisje een dagje bij oma is, komt Blond Bonkie tot heel ander spel dan anders. Niet achter elkaar aanrennen, niet stoeien, niet heel veel lol met heel veel lawaai, maar een ontdektocht in de klas. En met de dieren kun je gewoon dierentuin spelen, maar ook een paddenstoel maken en... ze ophangen aan de tafel! Keurig in balans hangen daar een leeuw, een olifant, twee tijgers, een gorilla en een nijlpaard, met daarachter een Blond Bonkie dat uitermate tevreden naar zijn werk kijkt.

Ergens anders in de klas zijn minimeisje en Glimoogmannetje een toren aan het bouwen. Het wordt een hoge toren. Kan 'ie nog hoger? Minimeisje staat op haar tenen om nog een blok te stapelen, maar veel hoger wordt het niet zo. Glimoogmannetje had nog wel een stukje hoger gekund, maar die is meer van de hand- en spandiensten. Aanreiken, aanmoedigen en vasthouden. Maar Minimeisje is van binnen groter dan ze er van buiten uitziet, en ze zit vol goeie ideeën. Ze sleept een stoel naast de toren en klimt erop.

Ze heeft een duidelijk doel voor ogen: De toren moet hoger worden dan de stagiaire lang is. Regelmatig wordt even gemeten. Glimoogmannetje houdt de toren vast en Minimeisje dartelt de stoel op en af om verder te bouwen. Nog een paar blokjes! Maar de boel wiebelt vervaarlijk, en telkens nét voor de gewenste hoogte bereikt is, valt de toren om. Ze beginnen wel vier keer opnieuw, na een poosje geholpen door Zachte Kijker die me zo aan mijn zoon doet denken en die veel meer inzicht heeft. De onderkant breder, de bovenkant steviger... Aan veerkracht ontbreekt het ze niet, wel aan balans. En aan tijd, we moeten opruimen. Jammer, maar het geeft niet, we hebben wel erg lekker gebouwd.

Aan het eind van de dag zitten we nog even in de kring. Als ik vraag wie wat wil vertellen over hoe de dag was, is de conclusie vrij algemeen: fijne dag. Veel duimen gaan omhoog. Het buitenspelen was leuk, de gymles was leuk, het bouwen was leuk, en eigenlijk waren we zelf wel reuzegezellig. 

Soms is de dag gewoon, op de torens na, in balans.