Geen groene vingers, maar wel een groen hart

Of het algemeen waar is weet ik niet. Dat zou iets zeggen over mensen met saaie, onderhoudsarme tuinen, en daar durf ik geen uitspraak over te doen. Maar ooit heb ik gelezen dat iemands tuin een afspiegeling is van zijn persoonlijkheid en zijn leven.

Wat mezelf betreft: ik zie wel wat parallellen. Mijn tuin is een beetje rommelig, kleurrijk, en nooit saai. En, wil ik het voor mezelf een beetje leuk houden, zeker niet onderhoudsarm. Als ik hem verwaarloos, dan loopt het uit de hand.

De afgelopen tijd heeft mijn tuin vrij veel aandacht gekregen, en dat is meteen te zien: mooie kanten krijgen de kans om te floreren en wat ongewenst is blijft binnen de perken. Ik zeg voor het gemak even mijn tuin. Hij is natuurlijk van ons allemaal, maar over het algemeen ben ik degene die zich daar het meest over ontfermt.

Er staat van alles.Vooral veel uitbundig bloeiend spul, of spul dat al gebloeid heeft of nog gaat bloeien. De meeste dingen heb ik er met opzet in gezet, sommige jaren geleden, sommige gisteren.

Lol voor even

Wat mooi is blijft, wat bij nader inzien tegenvalt, haal ik weer weg. Teunisbloemen bijvoorbeeld. Ooit gekregen, lekker vrolijk met grote bloemen, en op dat moment was ik er blij mee. Maar inmiddels hoe ik ze niet meer. De planten vind ik lelijk en de bloemen raar. Twee of drie mooie grote gele bloemen bovenaan een rij uitgebloeide exemplaren. En ze vermenigvuldigen zich als konijnen, dus binnen de kortste keren nemen ze je tuin over, Die wilde ik dus na een paar jaar kwijt. Dat kan en dat mag, dat je iets eerst wel mooi vindt, maar dat je zelf verandert, en dat het niet meer bij je past. De teunisbloemen die ik nu tegenkom, die gaan eruit. Dat maakt weer plaats voor iets dat me nu beter ligt. Gisteren heb ik er een fel blauw-paarse plant met een naam die ik al lang weer ben vergeten bij gekomen. Volgens de mevrouw van het tuincentrum een beetje een flutding, al zei ze dat niet met zoveel woorden. Maar hij kan niet tegen al te veel kou en het is een eenjarige, dus je hebt er sowieso maar even lol van. Ik ga voor even lol, word aangesproken door de prachtige kleur. Soms is iets heel leuks voor even ook best een goed idee.

Wat onkruid is, bepaal ik zelf

Andere planten zijn er zomaar gekomen, zonder dat ik daarom vroeg. Je kunt dat onkruid noemen, maar misschien zijn het wel cadeautjes. Je kunt alles waar je niet om gevraagd hebt wel afwijzen, maar je kunt het ook eerst bekijken. Misschien is het wel iets om te koesteren. De vogels die we in de winter met vetbollen naar onze tuin lokken, blijken geen al te nette eters. Grote hoeveelheden zaad zijn op de grond gevallen en dat levert allerlei verrassingen op. Met het vele gras ben ik niet zo blij, maar ik kwam ook iets tegen dat toen het begon te bloeien koolzaad bleek te zijn. Het geel vrolijkt de boel lekker op. En zo hebben we ook al diverse graansoorten overgehouden aan onze liefde voor tuinvogels. Eigenlijk onkruid, maar het staat wel hartstikke leuk in plukboeketjes. Ik bepaal zelf wat onkruid is en wat niet.

Aha-erlebnis

Soms denk je iets nieuws te beginnen, en dan blijkt ineens dat het helemaal niet zo nieuw is als je dacht. Zo'n Aha-erlebnis: hé, heb ik dit niet al eerder meegemaakt? Kennelijk had ik er nog geen genoeg van. Of kennelijk had het nog niet genoeg van mij, dat zou ook kunnen natuurlijk...

Gisterem was ik mijn nieuwe paadje aan het mooier maken. In plaats van de houtsnippers die we eerst hadden en de kiezels die we daarna hadden hebben we sinds vorige week stapstenen. Het zijn biotietschisten (de pret van een echtgenoot die geoloog is) maar bij de winkel waar we ze kochten hadden ze er een andere naam voor, iets als macadamia of tilapia of zo. Om de stenen heen heb ik nu kruiptijm, kussentjesmos en nog war meer laag spul. Misschien wordt het wel heel mooi. Misschien blijkt het niks te zijn. Voorlopig is dit wat me leuk lijkt. 

Mijn tuin is nooit saai, net als mijn leven. Ik schoffel, spit, trek en wied. Ik ploeter, kijk, ruik en geniet. Wat past nu bij me, wat wil ik? Ik heb geen groene vingers, maar wel een groen hart. Niet gehinderd door al te veel kennis van zaken maak ik er iets moois van. Minder efficiënt en minder doordacht dan een ander misschien zou doen. Maar bloeiend en prachtig en vol met leven. Het fladdert van de vlinders en gonst van de hommels en de bijen, en van de nieuwe ideeën, die er altijd wel zijn. Want af is het nooit. En wat je aandacht schenkt, groeit.