Mag je zonder jas?

 "Juf, ik heb een nieuwe regenjas!"

't Is een goed idee, een regenjas, want op dagen als vandaag is het nooit zeker of je droog overkomt. 

Blonde vrolijkerd is vroeg op school gekomen om samen met mij en een klasgenootje naar de gymzaal te lopen, waar we de schooldag net als elke woensdag zullen beginnen. En Blonde vrolijkerd heeft een nieuwe regenjas. Hij haalt hem uit zijn tas en laat hem trots zien. Hij is mooi en ook handig, want hij is dun en waterdicht. En hij past in het voorvakje van zijn tas.

Als we even later vertrekken naar de gymzaal, legt Blonde vrolijkerd zijn tas in de tassenbak. "Dat is handig, dan hoef ik die niet te tillen." Maar je regenjas dan? Blonde vrolijkerd haalt zijn schouders op. Het is droog. Waar heb je dan een regenjas voor nodig?

Na de gymles lopen we weer terug naar school, met de hele groep nu, Het regent een beetje. Maar dat geeft niet, want we zijn niet van suiker. 

Halverwege ons wandeltochtje is het opgehouden met zachtjes regenen en als verzopen katjes komen we op school aan. Goedgemutste verzopen katjes, dat wel. Blonde vrolijkerd concludeert met een grijns dat zijn regenjas best handig was geweest. Maar zijn haar zit wel grappig, en het mijne ook. De regen doet leuke dingen met kapsels.

Als we 's middags naar buiten gaan, is het nog wat grijs en fris, maar droog.

"Juf, mag je zonder jas?"

"Hm... Als je korte mouwen hebt, moet je wel even je jas of een vest aandoen, maar als je lange mouwen hebt, mag je wel zonder jas."

Voor sommige kinderen is het nog een beetje verwarrend.

Grietje met een langemouwenshirt staat voor me en vraagt:
"Juf, mag ik korte mouwen?"

"Je bedoelt denk ik "mag ik zonder jas? " Ja, dat bedoelt ze, en dat mag. 

"Glimoogmannetje, jij hebt korte mouwen, je moet even je jas aandoen."
"Maar... Ik ga naar de wc!"
"Haha, nee daar heb je je jas niet voor nodig. Als je naar de wc gaat, hoeft je jas niet aan."

Het is gezellig buiten. Er wordt geklauterd, geduikeld, er is een nieuw voetbalplekje en rond de nieuwe waterbaan is het een drukte van belang. 

"He, Glimoogmannetje, jij hebt korte mouwen, waarom heb je je jas niet aan?"
"Ja maar.... jij zei toch: "Als je naar de wc bent geweest hoef je je jas niet aan!"

Niet veel later breekt de zon door. Zoals altijd zijn de voetballers de eersten die oververhit raken. De jassen mogen uit, als ze ze maar even netjes ophangen.

"Ik wil deze niet meer!" Terwijl watnounetvier langsfiets werpt ze me haar jas toe. Met bijna dezelfde vaart werp ik de jas terug over haar schouder. Prima, dan hang je 'm maar even aan de kapstok. Dat was niet de bedoeling. Want al is ze net vier, ze deelt graag de lakens uit. En de jassen, kennelijk. Watnounetvier kiest eieren voor haar geld, laat haar fiets staan en brengt haar jas toch maar zelf naar binnen.

Tegen de tijd dat de kinderen naar huis gaan, begint het een beetje te regenen, en even later komt het met bakken uit de hemel. Gelukkig heeft Blonde
vrolijkerd een regenjas in het voorvakje van zijn rugzak zitten....

Buiten gebeurt het

 "Juf, wat doen die meneren?"

Terwijl we ons na de gymles in onze kring installeren, wordt direct voor ons raam een stellage in elkaar geknutseld. 

"He, op zo'n steiger werkt mijn papa ook altijd!" 

Het is niet de papa van Albijnaprofvoetballer die even later de steiger opklimt, maar twee jonge mannen. En wat ze gaan doen, ik weet het eigenlijk ook niet. De rest van de dag hebben we uitzicht op benen. Staande benen, soms zittende bennen met een stukje lijf eraan. 

Weet je wat het is, als er een steiger voor het raam van de klas wordt gezet? Dan wordt wat er binnen gebeurt spontaan een stuk minder interessant. De h is de klank van de week, maar de steiger trekt de aandacht. Zelfs eten wordt een bijzaak. Als je op de lichtbak klimt, kun je naar buiten hangen en kijken wat die meneren doen. Nooitopzijnstoelventje, die tegenwoordig heus soms best een paar minuten achter elkaar rustig in de kring kan zitten, als er maar geen steiger voor het raam staat, brengt verslag uit.

"Ze zijn aan het schoonmaken!" 

Nieuwsgierigheid is aanstekelijk. Binnen de kortste keren staan ook Poppenkind, Minimeisje en Blond Bonkie bij het open raam, op het punt om op de lichtbak te klimmen. Dat dat niet mag weten ze, maar nieuwsgierigheid neemt graag een binnendoorweggetje door hun hersenen. Zulke binnendoorweggetjes gaan nooit langs magnietborden. Voor ze beginnen met klimmen roep ik ze terug. Gauw op je stoel, we gaan zo wel even kijken, als we ons fruit ophebben.

Dat kan je wel willen als juf, maar zo werkt dat niet. De aandacht is niet bij banaan, appel en mandarijn vandaag, en al helemaal niet bij de bekers water (pak maar een handdoek en dep het maar een beetje droog). 

"Jongens, zet allemaal je eten en drinken maar even neer en kom bij de deur staan. We gaan EERST even kijken. We lopen stil door de gang en buiten gaan we even rustig bij de werkmannen kijken. We gaan niet schreeuwen, want dan schrikken ze misschien wel en straks vallen ze nog naar beneden. Dat willen we natuurlijk niet." Nee, niemand wil dat die meneren vallen. "Mogen we wel zachtjes hoi zeggen?" Ja, hoi zeggen mag.

En dus staan er even later 25 kleuters en twee juffen naar boven te kijken. Er wordt inderdaad schoongemaakt.

"Hoi!" Meisjemetvlecht fluistert het bijna. Ze wil natuurlijk geen buiteling van onbekende mannen van een steiger op haar geweten hebben. Maar als je zo zachtjes hoi roept, dan komt er geen antwoord.

"Hohoi!" Iets harder, maar niet hard genoeg. De meneren zeggen nog niks terug.

"Hohoi!" klinkt het nu uit meer monden. Ze houden zich nog steeds keurig in. Gelukkig, de meneren horen het voor het volume uit de klauwen loopt. Een beetje schuchter kijken ze om en zeggen ze "hoi" terug. Ingewikkeld hoor, een groep kleuters, als je steigers en gevels gewend bent. Je zou er verlegen van worden.

" We komen straks nog wel even kijken", beloven we. Dat mag gelukkig.

Even later zien we de ware reden waarom deze twee jongens de steiger hebben neergezet: Het nieuwe logo wordt op de school geplakt, precies boven ons raam! Het is erg mooi, een vuurtoren staat erop. Met de naam van onze school: Cbs De Haven. 

"Juf! Kijk! De hoofdletter H! De klank van de week!"

Zelfs de klank van de week gebeurt buiten vandaag.