Mc Donaldsmeneer

Herfst. 

Vanochtend fietste ik nog door de dichte mist en met mijn sjaal warm dichtgeknoopt door het donkere landschap, spijt van mijn besluit dat een muts nog niet nodig was. 

Vanmiddag mogen we metzonderjas. Van mij dan tenminste. Ik ben niet moeilijk met jassen. 

"Juhuf, MOET je je jas aan?" Zolang het niet vriest of juist 30 graden is laat ik de keuze aan de kinderen zelf. Je mag zelf weten of je je jas aan doet als je iets met lange mouwen aan hebt. Heb je hem aangetrokken en je hebt het te warm, dan hang je hem aan de kapstok. Had je hem uit en krijg je het koud, dan trek je hem nog aan. Kinderen kunnen dat prima zelf regelen.

De herfst is een fijne tijd. Op de kast staan prachtige gekleide eekhoorns, we tellen kastanjes, in het Nederlands en in het Engels, we leggen de 5 van herfstmaterialen, er hangen blaadjes voor het raam en we lezen boeken als 'De blaadjesdief',  over een gestreste eekhoorn die zich afvraagt wie zijn blaadjes toch uit de boom jat, een boek dat volgens mijn welingelichte boekverkopende dochter altijd uitverkocht is,  en 'Twee vechtende eekhoorntjes', waarin twee eekhoornneefjes allebei die ene dennenappel willen hebben. Dat lukt niet, want een vogel gaat ermee vandoor, maar ze eindigen wel als vrienden en delen voortaan alles. Kleuterboeken eindigen graag gelukkig en sociaal wenselijk.

We vouwen ook paddenstoelen. Groep 2 heeft dat van de week al gedaan en nu is ons mini-groepje 1 aan de beurt. We kijken op het vouwvoorbeeld wat we moeten doen. Eerst vouwen we de steel, daarvoor vouwen we een vouwblaadje recht dubbel, en dan de hoed. Daarvoor hebben we nog een blaadje nodig, maar dat vouwen we schuin dubbel. Dan hebben we een.... "DRIEHOEK!"

Da's nog niet zo makkelijk hoor, van die grote vouwblaadjes met van die kleine kleuterhandjes, maar het lukt. We plakken de paddenstoelen op groen papier. Lijm smeer je op de paddenstoel, niet op het groene vel. Alles moet je leren als je nog niet zo lang op school zit. Het wordt erg mooi. en dat er hier en daar iets scheef zit geeft niet. Die hoed toch nog ondersteboven (kijk eens hoe mijn hoed eruit ziet... o ja... omdraaien, lijm erop, weer omdraaien en..... op de kop opplakken) ook niet, hij zit toch halverwege, dan hangen we 'm gewoon op de kop. Stippen erop en klaar. 

En nu spelen we buiten, met of zonder jas. Het is gezellig, de zon is goed voor ieders humeur. We rennen, klimmen, schommelen of zitten lekker op een bankje. Een kleurrijke rij kinderen klimt de glijbaan op en glijdt er veel te dicht achter elkaar vanaf. Het wordt een kleurrijke hoop giechelende kleuterlijven, die uit elkaar valt en zich op de trap weer tot een rij vormt.

"Juf, wat wil je bestellen van de Mikdonats?" 

Nou, dat is me nog eens service. Er staat zomaar ineens een Mc Donaldsmeneer voor mijn neus, met

zo'n oortje. Dat oortje heeft 'ie op de grond gevonden, maar het werkt uitstekend. Ik bestel patat en kipnuggets, en de Mc Donaldsmeneer geeft het gewichtig door aan zijn oortje. Draadloos en razendsnel wordt het geregeld. Nog geen halve minuut later staat hij weer voor mijn neus. "Hier is uw bestelling!" Ik neem mijn denkbeeldige feestmaaltijd in dankbaarheid aan. En dan wordt me door de hulpsnackman die achter de Mc Donaldsmeneer aanloopt nog iets in de schoot geworpen: "Deze ook: Djoeoezz!" "O, juice! Krijg ik gratis sap? Lekker zeg, dank u wel!"

Het leven is mooi op het kleuterplein op een zonnige herfstmiddag.

5!

Vandaag hebben we dubbel feest in de klas. Spontaan grietje en glimoogjochie zijn op dezelfde dag geboren en ze worden op dezelfde dag 5. Precies vandaag.

Ze zijn thuis al verwend, de een met een politieauto en de ander met kraaltjes en chocola. Goeie cadeaus, daar is iedereen het over eens. En nu zitten ze stralend in de klas, allebei met een feestelijke muts op. Willen jullie samen een feestje, of om de beurt? Om de beurt, besluiten ze, en zo gaat het gebeuren ook. Het feestje van spontaan grietje vieren we bij het fruit eten en het feestje van glimoogjochie bij de boterham. Je hebt er dan ook wel 't meeste lol van natuurlijk, als je je feestjes over de hele dag verdeelt.

Er worden digitale taarten versierd, liedjes gezongen, we dansen en we smullen van de traktaties.

De tweede traktatie is nogal uitgebreid. Voor elk kind is er een zakje met snoep, nog wat snoep, een lolly, twee koekachtige dingen met karamel, een jojo, een stuiterbal... 

"Jongens, je mag nu EEN snoepje of koekje kiezen om op te eten. De rest gaat in je tas mee naar huis. En als je nog geen lolly open hebt gemaakt, eet dan de lolly maar thuis op. Wie zijn lolly al heeft open gemaakt mag hem opeten, maar je MOET op je stoel zitten. We lopen niet met een lolly door de klas." Even later loopt er toch iemand met een lolly in de mond. Mag niet. "Je gaat op je billen zitten en je lolly opeten."

Achter me hoor ik bevestigend. " Ja, ik ga zitten met mijn lolly en billen eten."

Spontaan grietje is jarig zoals alleen een 5-jarige jarig kan zijn. Van top tot teen, van binnen tot buiten en van achter tot voor. Prinsessenrok aan, feestmuts op en een stralende lach van oor tot oor, als het niet verder is. Tot ze valt tijdens de gymles. 

Bij spontaan grietje kan het kleinste druppie bloed leiden tot een groot luchtalarm. "O, spontaan grietje, ik kan wel merken dat je 5 bent!" Verbaasd, met tranen die nog onderweg zijn, kijkt ze me aan terwijl ze opstaat. "Ja?" "Ja, je bent best hard gevallen en je huilt niet eens, sjonge! Wrijf maar gauw over je knieën!" Ze wrijft, stuurt de tranen terug naar waar ze vandaan kwamen en loopt dan rustig, met opgeheven hoofd naar binnen om even haar handen te wassen. Als je 5 bent ben je echt supergroot.

De dag verloopt gemoedelijk. We spelen, werken, tellen, zingen, lachen, lezen, 

We hebben onverwacht bezoek in de klas. Van de juf van groep 3, die OOK jarig is vandaag, maar al veel ouder is geworden dan 5. Voor haar willen we ook best zingen, heel hard.

Er is nog iemand op bezoek, we worden keurig voorgesteld. Vrolijk pretoogje slaat zijn armen om de lege stoel naast zich: "Dit is mijn onzichtbare vriend Niemand!" Geen probleem, zolang Niemand gewoon luistert mag hij erbij. 

Aan het eind van de dag spelen we nog even buiten. Ook dat verloopt gezellig. Zelfs zonder buitenspeelgoed vermaken ze zich prima. Gewoon rondjes rennen is ook heerlijk. 

Spontaan grietje heeft zo hard gerend met haar 5-jarige benen dat ze haar hart kan horen en voelen kloppen. Met rode wangen en buiten adem staat ze voor me, haar hand op haar hart: "Juf! Mijn gevoel klinkt raar!"

Gevallen kinderen worden getroost en kleine ruzies worden uitgepraat, op een aardige manier, dat moet. Er is al sorry gezegd, maar het is nog niet helemaal klaar.

"Jij ging mij schoppen he?"

"Ja en jij ging tegen mij botsen"

"Maar dat was wel per ongeluk. Maar jij schopte wel expres."

"Ja" Veel meer kan hij er ook niet van maken, het is tenslotte waar.  Maar ze kunnen het er in alle redelijkheid over hebben en als we naar binnen gaan is alles weer goed.

5 is groot. Dat is ook mijn jongste kleuter van nog maar een paar weken 4 opgevallen. Want als ik hem vraag wat hij wil worden als hij groot is, heeft hij een duidelijk en goed doordacht antwoord klaar.