Omdat jij ging praten

" Juf! Jij hebt een maillot! Ik heb ook een maillot. Maar die van jou is paars en die van mij is zwart. Ik vind die van jou eigenlijk wel mooier. Ze aait over mijn benen. Eerst met haar hand, dan met haar
wang. "Ik heb wel snot aan mijn neus!" "HO! Smeer dat maar even niet aan mijn mooie paarse maillot!" First things first, het verschil tussen een maillot en een panty leg ik later nog wel een keer uit. "Nee, dat kan wel aan mijn sjaal..." Nou, ga toch maar even een doekje halen, kletsmiepje!

De zon schijnt en we spelen buiten. Dat wil zeggen, de kinderen spelen, ik zit op een bankje in de zon. En kletsmiepje drentelt om me heen. Ik had haar al na wat kletspraatjes en al dan niet zelfbedachte liedjes gezegd dat ze nu wel weer even zelf mocht gaan spelen. Met lichte tegenzin was ze bij me weggehobbeld, om even later weer voor mijn neus te staan. "Kijk, ik heb een poppetje gevonden." "Ja kletsmiepje, ik zie het." "Niet veel later staat ze er weer. Met een auto. Vlak bij mijn voeten speelt ze met de auto en het poppetje. 

"Hij gaat even slapen." Liefdevol wordt poppetje in de laadbak toegedekt met zand. En dan moet hij slapen. Heel dicht naast mij. En zij gaat dan wel even aan de andere kant van de auto zitten. Slim wel. Zelf spelen, maar toch zo dicht mogelijk bij juf. "Slaap, kindje slaap, daar buiten loopt een aap" Zacht en zuiver zingt ze het poppetje in slaap. En ja hoor, al snel is het in diepe rust. 

"Juf, mag ik plassen?" Een klasgenoot ."Ja hoor, ga maar plassen!"

 "Ssssst!" Met haar gezicht vlak voor het mijne en met haar vinger voor haar mond kijkt kletsmiepje me vermanend aan. Maar 't is al te laat. 

"Ja, nu heb je hem wakker gemaakt, omdat jij ging praten..." 

Vreemde plekken

Marathonloper wordt 'ie later, dat kan niet anders. Net 4 en nu al aan het oefenen. Op een normale schooldag loopt 'ie een keer of 40 naar de wc en weer terug. Als juf probeer je daar wel een beetje paal en perk aan te stellen, maar ook weer niet te veel. Hij is nog maar net zindelijk en een droge dag is een goeie dag. 

Op weg naar de wc kom je van alles tegen. De klas van de berengroep, waar zijn vriendinnetje van het kinderdagverblijf zit. Kan maar zo dat 'ie daar even gaat buurten, en zijn oorspronkelijke doel uit het oog verliest.  Het raam van de kinderopvang, waar je als je op je knieën zit de baby's kunt bekijken. De tassenbak, daar kun je inkruipen. In die van de berengroep ook trouwens.

Ik vind hem wel vaker terug op vreemde plekken. In de kast tussen het speelgoed. ("He, marathonloper, kom eens uit de kast!") Onder een tafel, of erop.  Of gewoon in de kring, maar dan wel met zijn voeten op de lege stoel naast hem, relaxend. Liggend op de grond terwijl de rest van de klas even een filmpje kijkt. Hij kijkt ook, vanuit een ander perspectief. Onder de kapstok, soms als de jassen er allemaal nog hangen, dan kun je je verstoppen. Maar om het verstoppen is het hem niet te doen. Hij is aan het ontdekken. Ook als zijn klasgenoten ritsen aan het dichtdoen zijn om naar buiten te gaan, kan het zijn dat 'ie op de schuine rand onder de kapstok gaat liggen om er langzaam af te glijden. En nog een keer. En nog een keer.

Marathonloper loopt trouwens niet altijd heen en weer. Hij kan heel geconcentreerd spelen. Een rond buisje door de opening van de stoel steken en uitproberen of je er dan door kunt kijken. Bouwen met het nieuwe blokjesspel. Hij speelt het spel niet volgens de regels van de makers van dit educatieve materiaal, maar volgens zijn eigen regels. Met natuurkundige precieze zet hij de blokjes op elkaar. Een hoge smalle toren, met daarop een plat blokje, maar als je daar een poppetje op zet, valt het om. Twee poppetjes, naast elkaar, dan is het in evenwicht. Wat nou regels van de makers. Dit kind leert! 

Er lag trouwens nog iets op een vreemde plek vandaag. In mijn tasje bij mijn sleutels. Niet iedereen was kennelijk gecharmeerd van de worteltjes bij het schoolfruit...