Ik schiet in de lach, niet voor het eerst vandaag. Soms gebeuren er dingen die niet de bedoeling zijn en waar je bijna boos om wordt. Op een dag met mijn kleuters zijn er best veel van dat soort momenten. Meestal zijn ze echte boosheid niet waard, en als je er nog een keer naar kijkt is 't eigenlijk nogal grappig.
"Juf, blond ventje is de zeep aan het proeven!" Ehm... ja, niet de bedoeling natuurlijk, en ik vertel hem ook wel even dat 'ie dat echt niet moet doen, want sommige zeep is echt niet gezond. Maar bij de gedachte aan een moeder die zich vanavond afvraagt waarom de wc toch zo lekker ruikt kan ik een glimlach niet onderdrukken.
De sensomotoriek is een heel belangrijk onderdeel van de ontwikkeling van het jonge kind. De samenwerking van je zintuigen en je beweging, daar komt het op neer. Een bal die je op je af ziet komen kunnen vangen, je evenwicht bewaren als je op een losse steen stapt, fietsen, schrijven, viool spelen, aan de kant springen als er iemand die niet kan sturen op een kleuterkar zit, geduwd door iemand die wel hard kan rennen...
Best essentieel allemaal.
Handen wassen bijvoorbeeld.
Niet voor het eerst staat mijn ondernemend grietje bij de wasbak, met haar handen voorzien van genoeg zeep voor de halve klas. Bij het binnenkomen vanochtend was zij ook degene waarbij de handenwasrij stagneerde, en na de eerste keer buitenspelen zat ineens de wasbak vol met schuim, juist toen zij er stond, toevallig. De eerste twee keer had ik haar streng maar geduldig verwezen naar de handdoekjes en haar stoel. Deze keer kon ik het niet nog een keer laten gaan, genoeg is genoeg. Zonder woorden pak ik haar bij de schouders en dirigeer ik haar naar een rustige plek. Ik zet haar op haar stoel tegen de schuifdeur tussen onze klas en onze buren. Daar zit ze, verbaasd kijkend naar haar zeephanden. "Ja maar juhuf... ik heb..." Met grote ogen kijkt ze me aan. Buurjuf ziet het schouwspel aan en als onze blikken elkaar kruisen draai ik me even stiekem proestend om. En dan gaat ondernemend grietje door met haar sensomotorische ontwikkeling. Voelen wat er gebeurt als de zeep langzaam opdroogt, eerst is het zacht en schuimig, dan gaat het plakken. En he... na een poosje, als de rest van de klas al lang aan het werk is, lijkt alle zeep weg! "Goed zo, ga nu je handen maar afspoelen en dan mag je je tekening afmaken."
Het past allemaal prachtig in ons thema, wat een water. Aan een tafel in de hoek van de klas zijn een paar kinderen op een groot vel papier zichzelf met wasco aan het tekenen in bad (nee, daar zie je niks van, is veel te diep!) Met wc-rolletjes stempelen ze zeepbellen er omheen. 
Aan de muur hangen de voorbeelden van kinderen die dit kunstwerk al gemaakt hebben: stokpoppetjes, lijven, gekleed en ongekleed, hoofden die net boven de rand uitkomen, prinsessen in wulpse jurken, met mooie zeepbellen in de lucht en op het water.
3 van de 4 kunstwerken van vanochtend vallen onder de kwalificatie "lekker sensomotorisch bezig geweest" . De vierde heeft prachtige bellen getekend, en boven de badrand teken haar hoofd en dat van haar broertje uit. Gezellig samen in bad.
Haar handen, haar shirt en de tafel zien er wel nogal sensomotorisch uit, dat dan weer wel...
