Gelukkig hagelt het niet

Gelukkig hagelt het niet... een nieuw blog met een nieuwe titel. 

Het blog gaat over allerlei dingen die mij bezig houden, en de titel is mijn levensmotto. Ik heb het te danken aan mijn oudste dochter...

In de tijd dat ik een baby, een peuter en een kind in zwemlesleeftijd had, toen waren de herfsten nog nat. Nou ja, die ene dag dan in ieder geval. Die dag dat dat ene kind zwemles had. Het was niet een beetje regenachtig, het kwam met bakken uit de hemel. Grote bakken. Gelukkig was de buurvrouw thuis, zij wilde wel even van haar deur naar de onze rennen om op baby en peuter te komen passen. 

En ik ging met zwemleskind achterop de fiets naar het zwembad. Voor we de straat uit waren. waren we al zo nat dat het zwembad er weinig meer aan toe kon voegen.

Ik zwoegde voort, koud, doorweekt, chagrijnig, met de fietsbrug in het vooruitzicht, een hindernis die me op dat moment bijna onneembaar leek. En toen hoorde ik achter me de stem van mijn wijze dochter van 6 "Gelukkig hagelt het niet, hè mama?" En nee, het stopte niet met regenen, de zon brak niet door en de brug werd niet minder hoog. Maar mijn perceptie was veranderd. Ik schoot in de lach, en zei: "Ja kind, je hebt gelijk, gelukkig hagelt het niet." 

En dat denk ik nu maar flink vaak. Als ik ziek word in de vakantie, als een cake inzakt, als de trein vertraging heeft, als ik veel minder heb gedaan op een dag dan ik van plan was en als het regent. Gelukkig hagelt het niet.