De stof die ik besteld had voor mijn nieuwe broek bleek niet zoveel stretch te hebben als ik had gehoopt. Dat is het risico als je stof bestelt via internet, daarom doe ik het ook liever niet. Maar ja, ik had het nu toch, en weggooien was geen optie. Ik vond dat het wel een bloes kon worden. (blouse doet me altijd zo denken aan wasmiddelreclame van lang geleden... "wat een schitterende blouououse!")En zo gebeurde. Het werd een bloes, een hardloopbloes. Je vraagt je misschien af of ik ze wel allemaal op een rijtje heb, hardlopen in een bloes van ribcord? Ik kan je geruststellen. Mijn knieën en ik hebben in goed onderling overleg besloten dat we dat niet meer doen, hardlopen. Mijn knieën vinden het niet leuk, en de rest van mij vindt er eigenlijk ook geen klap an. Mijn hardloopschoenen hangen al een poosje aan de wilgen en daar hangen ze goed.
Toch is het een hardloopbloes, of eigenlijk bij nader inzien meer een hardloopjasje. Wie het wil komen bezichtigen wordt verzocht dat langsrennend te doen, met een behoorlijk tempo graag. Dan is het namelijk best een aardig ding.
Van dichterbij, en als je stilstaat, dan zie je van alles dat niet de bedoeling is. Het was ook een nogal onzalig project. Veel uithalen en overdoen, soms wel 3 keer. Scheve randjes, een gebroken en een gebogen naald, randjes die scheef zitten, een uitgescheurd en weer gerepareerd knoopsgat... En ik had van twee soorten knopen net niet genoeg, dus heb ik ze maar door elkaar gebruikt. Dat vind ik zelf dan wel weer heel leuk opgelost. Hij kan dicht, net, maar open is mooier. Comfortabeler ook.Een hardloopjasje dus. En ik draag hem lekker terwijl ik met mijn pootjes op tafel op de bank hang.
