"Voor wie denken jullie dat die ene kruk in de kring is?"
Nieuwsgierig kijken de leerlingen juf Anne aan. Ze hebben geen idee/ "Voor de juf die vanmiddag komt helpen?" Nee, die hoeft nu nog niet in de kring te zitten, die heeft nog geen kruk nodig.
"Ik weet het! Voor de koning!" Dat zou leuk zijn natuurlijk, voor de koning. Die is bijna jarig en die willen ze best vertellen dat we ter ere van zijn verjaardag koningsspelen hebben, komende vrijdag. Maar nee, de koning komt ook niet. Wel jammer.
Ik sta in de deuropening van mijn buurklas. Anne is mijn buurcollega, de juf van mijn buurkleuters, de beren. Ze beseft dat het geen zin heeft de kinderen nog langer te laten raden en zegt: "Ik ga het jullie gewoon verklappen. Deze kruk is voor...... Juf Yvonne!" Met een weids gebaar word ik uitgenodigd op de kruk te komen zitten en dat doe ik graag.
Later op de ochtend wordt het bezoek omgedraaid. Ik heb een rekenles klaargelegd voor groep 2. Mijn kleintjes van groep 1 mogen even lekker wat langer blijven buitenspelen met de buurjuf van de andere kant. Op de grond liggen cirkels met getallen. Ik heb twee klompen. Die leg ik bij het cijfer 2. Ik heb ook vier eieren. Die komen bij de 4. Ah, ze hebben het trucje door. De 7 stukjes van de puzzelkubus moeten bij de 7, logisch.
Maar de getallen liggen niet op volgorde, dat is wel onhandig, dan moeten we telkens zo zoeken. Eerst leggen de kinderen de getallen op de goede volgorde. Ligt het nu goed? Nee, de 9 en de 10 moeten nog omgedraaid. Mijn kleine stille katuitdeboomkleuter durft misschien niet zoveel te zeggen, maar die 9 en die 10, die draait ze zwijgend met een grote glimlach om. Nu klopt het wel.
En nu gaan we het spelletje dat ik zojuist voordeed zelf doen. "Pak jij het getal 1 maar eens, en jij het getal 2... " De hoge getallen doen we met twee kinderen, da's wel handig. En nu mag je in de klas precies zoveel dingen gaan zoeken als op je kaartje staat. Dan leg je het neer bij het getal en ga je weer zitten. Een moeilijke opdracht. Je moet weten welk getal je hebt, hoeveel spullen daarbij horen, en ook nog waar het dan ook al weer moet liggen.
Even later hebben we 1 puzzel ("Maar dat zijn wel heel veel stukjes!" "Ja, heel veel stukjes, maar 1 puzzel, dus het is wel goed") 2 cirkels, 3 knuffels, en daarnaast 4 knuffels, 5 puzzelstukjes, 2 wortels, een courgette, een tomaat, een aubergine en een blaadje sla.... 6 stukken groente...
Tevreden kijk ik rond, maar dan schrik ik. "Jongens, ik heb me vergist! Ik heb het kaartje van de 0 aan niemand gegeven, die is nog leeg!" "O, dat doe ik wel even juf!" Donker guitje en blond pretoogje springen allebei op om me even uit de brand te helpen. "Nee, maar dat hoeft ook niet!" roept groot brokje enthousiasme. Opgelucht (er is een groot acteur in mij verloren gegaan) zie ik dat hij gelijk heeft. "Ach, je hebt gelijk! 0 is niks, dus daar hoeft niks te liggen!" Triomfantelijk kijkt groot brokje enthousiasme me aan. Heeft hij dat eens even mooi opgelost!
Bij de tien liggen 10 kralen van de kralenplank, bijeengebracht door twee kinderen. "Kunnen jullie allebei precies evenveel terugleggen?" Ze denken even na. Ja, dat kan. Met elk 5 kralen lopen ze naar de kast. Bij de 11 liggen ook kralen. Da's slim, bij zulke grote hoeveelheden moet je geen knuffels nemen, dat past niet.
"Kunnen jullie ook allebei precies evenveel terugleggen?" Ze verdelen de kralen.... Hm... de een heeft er 6 en de ander 5.... Nee, dat kan niet, allebei evenveel.... "Jawel hoor, roept grote krullenbol, dan moeten ze er eentje samen wegbrengen!" En ja hoor, zo lukt het, eerlijk verdeeld: Elk 5 en eentje samen. Da's 11.
Ook het bezoek van buurjuf Anne aan mijn groep voelt als cadeautje. Wat hebben we toch een mooi beroep en wat is het leuk om dat samen te delen.
