woensdag 23 maart 2022

Zonder zin

" Juf... Ik ben eigenlijk boos op mezelf..."

Mijn blonde guitje kijkt niet zo guitig als anders. Boven zijn ogen vormt zich een verwarde rimpel. 

"O ja? Waarom ben je boos op jezelf?" "Ja, dat wéét ik juist niet..." 

Ik knik begrijpend. Het was me al opgevallen. Blond guitje kan het met iedereen vinden, is altijd vrolijk en heeft altijd pret. En deze ochtend, die nog maar nauwelijks begonnen is, heeft hij al een paar aanvarinkjes gehad met andere kinderen. Hij heeft duidelijk een offday. Wel knap evengoed, om dat al te kunnen herkennen en te benoemen als 'boos op mezelf' als je net 5 bent.  "Volgens mij ben je gewoon een beetje chagrijnig. Dat kan gewoon, iedereen heeft wel eens een dag waarop het allemaal niet zo lekker loopt. Geeft niks, doe maar een beetje rustig aan vandaag." 

Hij is niet de enige die een dag zonder zin heeft. Als ik in de pauze buiten loop in het zonnetje, hobbelt grote kleine dame met me mee. Er is niks, ze heeft gewoon geen zin om te spelen. Niet op de schommel, niet in het huisje, niet op een kar. Ze wil gewoon met mij meelopen. 

Soms word ik daar een beetje kriegel van, van die plakkinderen die niet bij me weg te slaan zijn. Vandaag laat ik het gebeuren. Ze loopt met me mee, achter me aan, naast me. Ik heb een schaduw. Mijn schaduw is een beetje kleiner dan ik, maar verder doet ze precies wat ik doe. Zet ik een stapje opzij, dan zet mijn schaduw ook een stapje opzij. Draai ik me om, dan draait mijn schaduw zich ook om. En wat begint als een beetje meelopen omdat ze geen zin heeft, wordt een spelletje. Ik steek mijn been omhoog. Het been van schaduwmeisje vliegt de lucht in. Ik hop vooruit. Schaduwmeisje hopt met me mee. Samen hebben schaduwmeisje en ik ook een schaduw. Onze schaduwen zijn langer dan wijzelf, want het is nog vroeg in de ochtend en de zon staat nog niet zo hoog.

Na een poosje komt minimeisje bij ons. Ook zij heeft niet haar beste dag. een beetje pieperig, dat is ze eigenlijk nooit. Ze sluit zich aan bij het schaduwspel. Onze schaduwen doen wat wij ook doen. Mijn schaduw is langer dan die van schaduwmeisje en minimeisje. Als we ons omdraaien zien we ze niet meer. Maar ze zijn er nog wel. En ze zitten aan onze voeten vast, onze schaduwen, behalve als we springen. 

En als we precies goed gaan staan... Dan zijn we een reuzeninsect!

Dikke pret, zo'n dag zonder zin!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat!