Achter het huisje

"Donker guitje en blond pretoogje, kom eens bij me!" Twee mannekes komen naar me toe, de een op de fiets, de ander ernaast hobbelend, afwachtend kijken ze me aan. Ze voelen aan hun water dat er misschien wel een probleempje is. Goed water hebben ze.

"Ik hoorde een beetje een vreemd verhaal, weten jullie welk verhaal dat is?" Vier ogen, spreken zonder woorden "Huh? Verhaal? Geen idee!" "Nouhou... ik hoorde dat er iets is gebeurd zonet, achter het huisje. Wat is er gebeurd?"

"Ehm... nou... wij..." 
"Dat ben ik eigenlijk een beetje vergeten..."
"O ja, ik ben het ook vergeten!"

Ik heb te maken met twee politici in de dop. Geen actieve herinneringen, da's duidelijk. Toevallig weet ik dat soms even nadenken kan helpen.

"Nou, dan moeten jullie maar even op het bankje gaan nadenken tot je het weer weet." Een oude juffentruc, succes bijna verzekerd. 

Blond pretoogje maakt aanstalten om naar het bankje te sjokken. Maar, o wonder, vanaf de fiets klinkt de stem van donker guitje: "Oooo....  ik weet het alweer!" Snel staat zijn partner in crime weer naast hem. "O ja, ik weet het ook weer!"

En daar komt het verhaal, dat ze serieus en zonder ook maar enig gegiebel vertellen. 

Om een lang verhaal kort te maken: Ze hadden achter het huisje geplast. En ze zullen het nooooooit meer doen, vertellen ze met 4 serieuze ogen. Want eigenlijk is het wel heel vies, dat snappen ze wel, want kinderen spelen ook achter het huisje. En het is ook niet zo netjes. En we hebben binnen gewoon genoeg wc's, dus het was eigenlijk ook niet zo nodig. 

Nee, nooooooooit meer, bevestigen ze nog een keer.

Ik hoop op een verfrissend buitje vannacht....